Η παράσταση "Μια άλλη Ελένη", πνευματικό κέντρο Γιαννιτσών

Posted by 2ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών on Σάββατο, 27 Ιουνίου 2015

Δημοσίευση by 2ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών.

Αποχαιρετισμός... από Κάκια Παυλίδου - ΠΕ19

Ακόμη κι όταν ο Αποχωρισμός συνοδεύεται από μία Νέα Αρχή, δεν παύει να φέρει το γκρίζο χρώμα της  συναισθηματικής θλίψης, που πηγάζει από το δέσιμο με όλα όσα αφήνεις πίσω. Ο Αποχωρισμός αποκόπτει. Κάθε ψαλιδιά, ακόμη και του ομφάλιου λώρου, φυσικά πονάει, όσο απαραίτητη κι αν είναι για να αλλάξει η κατεύθυνση της Ζωής προς νέες εμπειρίες.

Σαν χθες το θυμάμαι. Η σχολική χρονιά 2004-05 ήταν κοντά στη λήξη της και πριν συμπληρώσω την αίτηση μετάθεσης από την Πτολεμαΐδα στα Γιαννιτσά ενημερώθηκα για τα οργανικά κενά που υπάρχουν. Τηλεφώνησα μόνο στο ένα από αυτά  τα σχολεία. Το τηλέφωνο το σήκωσε ο τότε Διευθυντής κ. Μωυσιάδης Παντελής. Ρώτησα κάποια στοιχεία για το σχολείο και ενημέρωσα τον κ. Διευθυντή πως δήλωσα το 2^ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών ως πρώτη μου επιλογή στην αίτηση μετάθεσης. Η απάντηση σχεδόν αινιγματική: «Ας προσέχατε!»… Πρόσεχα, και μάλιστα πολύ! Το 2^ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών φιλοξενούσε παιδιά από την πόλη των Γιαννιτσών και από τα γύρω χωριά. Αυτό το γεγονός από μόνο του ήταν μία πρόκληση. Ο δάσκαλος καλείται να ανταποκριθεί στο ρόλο του μέσα σε μία ανομοιογενή τάξη, προσαρμόζοντας το μάθημα σε απαιτήσεις πολλών ταχυτήτων και παλεύοντας να ενεργοποιήσει και εκείνα τα αγρίμια που έχουν μάθει να αλωνίζουν τις αλάνες του χωριού.

Σήμερα, 9 χρόνια μετά, αλλάζοντας οργανική θέση λόγω υπεραριθμίας, έχω την ανάγκη να Αποχαιρετίσω τα υπέροχα παιδιά με τα οποία συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια και που μάλλον πιο πολλά μου δίδαξαν, παρά τους δίδαξα εγώ. Αυτά τα παιδιά που με ενέπνευσαν να τολμήσω το εγχείρημα της σχολικής εφημερίδας, που πλέον έγινε θεσμός για το σχολείο μας, εφόσον τυπώνεται από το 2007. Στη μνήμη μου καταγράφηκαν όλες οι συνεργασίες μου με τους μικρούς δημοσιογράφους, από τους οποίους ξεχώρισαν η Σοφία Μπούτου, ο Κυριάκος Σαρόγλου, καθώς και ο Καραγκούνης Κυριάκος με τα πρώτα φωτογραφικά ρεπορτάζ, που αποτέλεσαν αφορμή για να λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας όπου οι φωτογραφίες του διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν. Εύχομαι να συνεχιστεί ο θεσμός της σχολικής εφημερίδας με την ενεργή συμμετοχή και το μεράκι των μαθητών.

Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ σ’ αυτούς τους Συνταξιδιώτες που τόσα χρόνια διατήρησαν ζωντανή την εμμονή μου προς τη δημιουργική δράση,  στους Συναδέλφους για τις όμορφες και εποικοδομητικές συνεργασίες και τέλος στην κάθε Διεύθυνση του 2^ου Γυμνασίου που στήριζε και ενθάρρυνε κάθε ιδέα, ώστε να γίνει πράξη προς όφελος των μαθητών και της ίδιας της σχολικής κοινότητας.

Με πολλή αγάπη

Κάκια Παυλίδου – ΠΕ19

Ομιλία για τον Μακεδονικό Αγώνα - Μικροπούλου Γιούλη ΠΕ02

Την Παρασκευή  18 Οκτωβρίου  εορτάσθηκε σε όλα τα σχολεία της χώρας η επέτειος του Μακεδονικού αγώνα. Το σχολείο μας , τιμώντας την επέτειο , αφιέρωσε την 1η ώρα του διδακτικού προγράμματος  στην ενημέρωση των μαθητών  σχετικά με το σημαντικό αυτό κεφάλαιο της τοπικής μας ιστορίας.

Την εκφώνηση ομιλίας ανέλαβε η καθηγήτρια κ. Μικροπούλου Γεωργία, φιλόλογος, η οποία  αφού αναφέρθηκε σύντομα στην ιστορία της Μακεδονίας των αρχών του 1900 και στις προσπάθειες για απελευθέρωση , εστίασε  στον διμέτωπο αγώνα των Μακεδόνων κατά των Τούρκων κατακτητών και των Βουλγάρων, που κατά το 1904-1908 πήρε την αιματηρή μορφή του Μακεδονικού Αγώνα. Ιδιαίτερη  αναφορά έγινε στο ρόλο που έπαιξε ο Βάλτος των Γιαννιτσών, ο οποίος  αποτέλεσε το επίκεντρο του Μακεδονικού  αγώνα , σε θρυλικές μορφές του αγώνα , όπως ο Παύλος Μελάς και ο καπετάν Άγρας καθώς και σε ντόπιους Μακεδονομάχους, όπως ο Γκόνος Γιώτας, ο ο οπλαρχηγός Ιωάννης Βελούλας ,ο Δημοσθένης Βαφόπουλος, ο Διονύσιος Γιώτας, ο Αριστείδης Δοβαντζής, ο Αντώνιος  Κασάπης, ο  Χρήστος Διδασκάλου ,ο Χρήστος Χατζηδημητρίου και οι ιερείς Δημήτριος Οικονόμου και Αργύριος Παπαργυρίου .

Επιπλέον, η ομιλήτρια μίλησε για την ανάγκη να δοθεί ένας νέος ιδεολογικός αυτή τη φορά αγώνας απέναντι σε επίδοξους γείτονες  μας , που επί χρόνια προσπαθούν να καπηλευτούν τα ιστορικά  μας δικαιώματα πάνω στο όνομα της Μακεδονίας και τόνισε το ρόλο που καλείται να αναλάβει το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί  προς αυτή την κατεύθυνση.

Η  ομιλία τελείωσε με αναφορά στα λόγια του αειμνήστου αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου   το 2007 στο μνημείο του Άγρα:

«καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες, σαν έρχονται εις την Μακεδονία,  να προσέχουνε που πατάνε

Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό

μπορείς να πατήσεις έναν τάφο

μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο.

Είναι διάσπαρτος ο τόπος από  ΘΥΣΙΑ».

ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΔΙΑ (ένα σύγχρονο ποδηλατικό παραμύθι) - Βασιλειάδης Γιάννης ΠΕ02

ΟΙ ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΟΥΔΙΑ - ένα σύγχρονο ποδηλατικό παραμύθι

Βασιλειάδης Γιάννης - Φιλόλογος ΠΕ02

Αφηγητής (Δημήτρης): Η ιστορία που θα παρακολουθήσετε είναι πέρα για πέρα αληθινή. Πιστέψτε με…έχει συμβεί. Σε όνειρα…και σε παραμύθια.

Το σκηνικό μας: 2^ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών. Χόλυγουντ δεν είμαστε…κρίση έχουμε…άρα; voila! Όλα τα πλάνα μας γυρισμένα σε ένα χώρο (νοικοκυρεμένα πράματα!). Πολύ βολικό ε;

Εεεε! λοιπόν…στο θέμα μας. Αυτά (δείχνει ένα-ένα τα ποδήλατα των συμμαθητών του) είναι τα ποδήλατα…ξέρετε… της παλιοπαρέας. Είναι μέσα και κάνουν μάθημα. Μη με ρωτήσετε γιατί είμαι έξω…εγώ μια τουαλέτα ζήτησα να πάω και με καθυστερεί ο σκηνοθέτης (η κάμερα στρέφεται προς το σκηνοθέτη, που είναι καθισμένος σε μια καρέκλα σκηνοθέτη και χαμογελά αμήχανα).

Τέσπα! Τι λέγαμε;  α, ναι, για τα ποδήλατα: Δημήτρης, Γιώργος, Μαρίνα, Έλενα, Σταύρος, Βασίλης…Όχι! Βασίλης όχι. Ο Βασιλάκης σήμερα έχει ένα θέμα ο καημενούλης: το ποδήλατό του… από ποδήλατο έγινε…κλεψήλατο. Του το φάγανε κάτι κλεφτρόνια χτες το βράδυ και είναι απαρηγόρητος. Δείτε και μόνοι σας.

Την ίδια ώρα μέσα στην τάξη:

Ο Βασίλης ζωγραφίζει αφηρημένος εικόνες ποδηλάτων (κοντινά πλάνα στο γραπτό του).

Τι σας έλεγα; Το παιδί είναι κολλημένο με το ποδήλατο… Πάμε να δούμε τους συμμαθητές του, αν μπορεί να γίνει κάτι…

Στο επόμενο διάλειμμα: Γιώργος, Μαρίνα, Έλενα, συζητούν.

-Μ: Παιδιά, κάποια στιγμή να βρεθούμε μετά το μάθημα, να συζητήσουμε για τις λεπτομέρειες της εκδρομής.

-Ε: Ποιας εκδρομής, Μαρίνα;

-Μ: Της ποδηλατάδας στο Λουδία…δεν είπαμε, ρε συ, ότι το Σαββατοκύριακο θα πάμε με τα ποδήλατα στο Λουδία για πικνίκ;

-Ε: Πω! Το είχα ξεχάσει! Καλά, θα περάσουμε τέλεια…δε βλέπω την ώρα…!

-Γ: Κορίτσια, έχουμε ένα προβληματάκι…Κάποιος απ’ την παρέα θα λείπει απ’ ό,τι φαίνεται…

-Μ: Τι εννοείς; Έγινε κάτι;

-Γ: Του Μπίλι, του κλέψανε το ποδήλατο… και είναι…ασ’ τα να πάνε.

-Ε: Πω! Παιδιά, εγώ χωρίς Βασίλη δεν πάω πουθενά!

-Μ: Ούτε κι αυτός πάει χωρίς το ποδήλατό του!

-Ε: Ο Βασίλης είναι η ψυχή της παρέας…

-Γ: Μην πανικοβάλλεστε…θα τη βρούμε τη λύση. Το φιλαράκι μας δε θα το αφήσουμε έτσι… Λοιπόν, προτείνω το απόγευμα, που θα μαζευτεί η περιβαλλοντική, να συζητήσουμε το θέμα και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε. Εσείς μόνο κανονίστε να βρείτε το Σταύρο και το Δημήτρη…

-Μ: Ρε παιδιά, ο Δημήτρης πού βρίσκεται;

Αφηγητής (Δημήτρης): Για μένα λένε..χαχά!  Δεν ξέρουν ότι για τις ανάγκες του βίντεο ο σκηνοθέτης μου με θέλει αόρατο!

Το μεσημέρι τα παιδιά φεύγουν (πλάνο με τα ποδήλατα) και ο Βασίλης μένει πίσω με σκυμμένο κεφάλι…

Αφηγητής: Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν ξέρουν: μπορεί να μη μου φαίνεται, αλλά είμαι το τζίνι της ιστορίας…ο από μηχανής θεός που θα δώσει λύση στο δράμα της παρέας. Ας παρακολουθήσουμε όμως την κορύφωση της ιστορίας...θα σπάσουμε πολλή πλάκα!

Το ίδιο απόγευμα: Όλη η παρέα σε κύκλο κάτω από τα δέντρα της αυλής…Ποδήλατα γύρω, κάποιοι μαθητές με αξεσουάρ ποδηλασίας, π.χ., κράνη στα χέρια…

Συζήτηση σε έντονο τόνο:

-Λοιπόν, τι κάνουμε;

-Παιδιά, εγώ λύση δε βλέπω. Θα μπορούσαμε, βέβαια, να του δανείσουμε κάποιο από τα δεύτερα ποδήλατά μας, αλλά…τον ξέρετε τον Βασίλη…δεν αντέχει ούτε δευτερόλεπτο χωρίς δικό του ποδήλατο.

-΄Αρα; Αδιέξοδο;

-Αν του αγοράζαμε εμείς ένα καινούριο;

-Ναι, γιατί όχι. Λεφτά υπάρχουν…Τι λες, μωρέ, εδώ δεν έχουμε για τυρόπιτα.

-Ααα! για τυρόπιτα μπορεί, αλλά είμαστε Έλληνες, μην το ξεχνάτε!

-Ναι, ζήτω το έθνος! Τι λέτε, μωρέ;

-Εννοώ, ρε παιδιά, ότι στα δύσκολα πρέπει να φανούμε· όπως οι πρόγονοί μας. Να είμαστε  εφευρετικοί και…μην ξεχνάτε…για τη ρόδα ο Έλληνας κάνει τα πάντα, ας είναι και ρόδα ποδηλάτου…

Ένα αγόρι της παρέας σηκώνεται και:

-Λοιπόν, για να μην το παιδεύουμε…ξηλωθείτε (βγάζει το κράνος και το κάνει δίσκο),  ό,τι έχετε ευχαρίστηση…

Κάνει ένα γύρο και μαζεύει πενταροδεκάρες…

-Ωραία…το κουδουνάκι το εξασφαλίσαμε…!

-Ρε παιδιά, ο Δημήτρης πού βρίσκεται;

Αφηγητής: Χαχά! Έχουν πλάκα τα παιδιά! Ώρα να εμφανιστώ για τη λύση του δράματος.

-Με φωνάξατε; (Ως διά μαγείας ο Δημήτρης γίνεται ορατός και μένουν όλοι με το στόμα ανοιχτό). Λοιπόν, παιδιά, 1^ον: κλείστε τα στοματάκια σας μην μπει καμιά μύγα…2^ον: να σας ενημερώσω ότι για τις επόμενες ώρες θα είμαι το καλό σας τζίνι. Μη ρωτάτε λεπτομέρειες…απλώς εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία.

-Μήτσο, δεν ξέρω πώς το έκανες αυτό, αλλά, δικέ μου, ήταν πολύ κουλ!

-Είπα, σκάστε κι ακούστε: Θα πραγματοποιήσω μια ευχή σας. Όχι όποια να ’ναι. Μην αρχίσετε να ζητάτε να γίνεστε αόρατοι όταν αντιγράφετε στις εξετάσεις και τέτοια χαζά…Ξέρω πόσο πολύ θέλετε να δείτε το φιλαράκι μας χαρούμενο…γι’ αυτό ξέρω και ποια είναι η ευχή σας.

-Ένα καινούριο ποδήλατο για το Βασίλη!

-Μπράβο! Και σας τιμά η προσπάθεια να μαζέψετε λεφτά. Αλλά, με το ρυθμό που τα μαζεύετε, το ποδήλατο προβλέπω να το αγοράζετε όταν η Ελλάδα θα έχει βγει απ’ τo μνημόνιο…!

-Χαχά!

-Λοιπόν, ποδήλατο ζητήσατε, ποδήλατο σας δίνω! (Απευθυνόμενος στην κάμερα: «αυτό το σημείο μου αρέσει πολύ». Κουνάει τα χέρια μαγικά και…) Ιδού!

Εμφανίζεται ένα ποδήλατο μινιατούρα.

-Ουπς! Σόρι, γκάις! Έγινε κάποιο λάθος στο ξόρκι…(Ξανά οι μαγικές κινήσεις και τα ακαταλαβίστικα λόγια…και…) Voila!

Τώρα εμφανίζεται ένα καρότσι μπεμπέ…

-Οκ, οκ, μη βαράτε, δε φταίω εγώ…αυτός φταίει (δείχνει και πάλι το σκηνοθέτη, ο οποίος, και πάλι, χαμογελά αμήχανα στην κάμερα)!

Ξαναλέει το ξόρκι και…

-Ορίστε! (εμφανίζεται ένα ποδήλατο σε άψογη κατάσταση)

-Γουάου! (η παρέα)

-Ελπίζω να είστε ευχαριστημένοι

-Thank you, Δημήτρη!

-Παίδες, σας αφήνω…θα τα πούμε το Σάββατο…(Ο Δημήτρης χτυπά το δάχτυλό του και εξαφανίζεται)

Το επόμενο Σάββατο: τα παιδιά τρέχουν χαρούμενα με τα ποδήλατά τους στην εξοχή του Λουδία, δίπλα στο ποτάμι, με πρώτο και καλύτερο τον Βασιλάκη, που είναι τρισευτυχισμένος…Τραγουδούν όλοι το γνωστό τραγούδι…Αρχίζουν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους και, ξαφνικά, ο Δημήτρης σταματά με το ποδήλατό του μπροστά στην κάμερα:

-Καλά παιδιά. Τα συμπάθησε κι ο σκηνοθέτης…Αλλά, είπαμε, η παραγωγή μας είναι φτηνή…και…το ποδήλατο του Βασιλάκη είναι λιγάκι δανεικό…Ξέχασα να τους πω ότι στις δώδεκα ακριβώς από ποδήλατο θα γίνει … τροχήλατο…Byeeeee!

Συνεχίζουν οι τίτλοι τέλους, ενώ ο Βασιλάκης, με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, βρίσκεται μέσα σε ένα παιδικό καρότσι, που το σπρώχνει η υπόλοιπη παρέα!

ΤΕΛΟΣ

Ηθικές Αξίες Μαθητών - στα πλαίσια του μαθήματος Σ.Ε.Π

Το κάθε μάθημα είναι μία αφορμή για Διδαχή Ζωής. Πιαστήκαμε από το αντικείμενο που πραγματεύεται το μάθημα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, που στρέφει το βλέμμα των μαθητών στο μέλλον, και οι μαθητές κλήθηκαν να προβούν σε μία αυτοαξιολόγηση, ώστε να εντοπίσουν τα Υλικά του Εαυτού τους πάνω στα οποία θα χτίσουν ΖΩΗ.

Μία παράμετρος αυτοαξιολόγησης που θίξαμε, ζητούσε να καταγραφούν οι ηθικές Αξίες πάνω στις οποίες ο μαθητής ορίζει τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ των επιλογών του. Η κοινωνία σήμερα συνηθίζει να καταδικάζει την Ηθική των Νέων. Εκείνοι μας αποστομώνουν.

Σκεφτήκαμε, λοιπόν, πως είναι η Ώρα να μιλήσουν τα νέα παιδιά για τον Εαυτό τους. Ακολουθούν οι ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ πάνω στις οποίες οι μαθητές του τμήματος Γ4 οραματίζονται να θεμελιώσουν τη ΖΩΗ τους.

Το υλικό με τις χειρόγραφες εργασίες το κρατώ με φροντίδα κι επιμέλεια στο συρτάρι μου. Θα το επιστρέψω στους μαθητές σε ....χχχμμμμ.... 15 χρόνια {Είμαστε τολμηροί και θέτουμε μακροχρόνιους στόχους και την ελπίδα να είμαστε όλοι καλά ως τότε...}. Τότε θα λάβουν οι μαθητές ένα "ΓΡΑΜΜΑ" με αποστολέα τον Έφηβο Εαυτό τους,στα 15, και θα τους δοθεί η ευκαιρία να προβούν σε νέα Αξιολόγηση Ζωής και Εαυτού.

Ακολουθούν χωρίς σειρά προτεραιότητας οι Ηθικές Αξίες που αναφέρθηκαν:

Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ειρήνη, Ελευθερία, Παιδεία, 

Σεβασμός στον Συνάνθρωπο,

Αλληλεγγύη, Υπεράσπιση Δικαιωμάτων, Οικογένεια, 

Σεβασμός στην παράδοση, Αγάπη, Ειλικρίνεια, Αυτοπειθαρχία, 

Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Μόρφωση, Ασφάλεια, 

Αξιοπρέπεια, Τιμιότητα, Πίστη

Αυτό είναι το στίγμα της Ψυχής των μαθητών του Γ4 της σχολικής χρονιάς 2012-13. 

Μέχρι σήμερα οι βασικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τη συνείδηση του μαθητή είναι η Οικογένειά του και το Σχολείο. Εύχομαι με την ίδια φροντίδα και έγνοια ΥΠΕΡ του Ανθρώπου να τους αντιμετωπίσει στο μέλλον και η Κοινωνία, χωρίς να τολμήσει να διαβρώσει τον πολύτιμο Θησαυρό συνειδήσεων που παραδίδουμε στα χέρια της.

Κάκια Παυλίδου - ΠΕ19

Καλωσόρισμα από το Διευθυντή

  Από τη μεριά μου θα ήθελα να καλωσορίσω τους μαθητές-τριες μας στο 2ο Γυμνάσιο και ειδικά τα παιδιά της Α' τάξης.
  Εύχομαι καλή σχολική χρονιά με υγεία, δύναμη και υπομονή. Εμείς οι καθηγητές-τριες θα προσπαθήοσυμε να προσφέρουμε ό,τι είναι δυνατόν για το καλό του σχολείου και των παιδιών.
  Σε μία δύσκολη ελληνική και παγκόσμια συγκυρία θα χρειαστεί να εντρυφήσουμε και να πάρουμε δύναμη από αξίες και ιδανικά, όπως είναι η ορθόδοξη πίστη μας, η φιλοπατρία, η αλληλεγγύη, η συναδερφικότητα, το φιλότιμο και η ανθρωπιά.

Με εκτίμηση
ο Διευθυντής του σχολείου μας
Κενανίδης Λάζαρος - ΠΕ01

Κάκια Παυλίδου – Θηλυκές οι Θηλιές του Κόσμου

ΒιβλιοΠαρουσίαση Κάκια Παυλίδου – Θηλυκές οι Θηλιές του Κόσμου {Τσιγγάνικα Ξόρκια σε αλληγορία Ποιημάτων} Κυκλοφόρησε από την ΑΝΕΜΟΣ εκδοτική η δεύτερη ποιητική συλλογή της Κάκιας Παυλίδου (καθηγήτρια στο 2ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών). Θηλιές που από ψίθυροι ανάγνωσης μετουσιώνονται σε παλίρροιες νοημάτων στο πεδίο της Μετάφρασης. Η κλωστή των παραμυθιών μπλέχτηκε με τη φλέβα του ανέμου. Κόκκινες θηλιές αδράχνουν τη Μούσα και την Ιδέα, για ένα θεατρικό πέρασμα από τη συνοικία των ποιημάτων. Στο πεδίο των αναγνώσεων η βαρύτητα στρέφει με εναλλαγές το διάνυσμά της προς το κέντρο της καρδιάς του αναγνώστη και του ονείρου. Εκεί όπου οι αλληγορίες –αυτόνομες υπάρξεις– χορεύουν παράλληλες ζωές μας. Σ' αυτές τις θηλιές πιαστήκαμε επιτυχώς. Σ' αυτές που ανεμίζουν σαν ουρές χαρταετών πάνω από τις αρχαίες ιστορίες των παραμυθικών μας αναμνήσεων. Σ' αυτές που σκαλώνουν στο καρφί του αρραβώνα, όπου σκίστηκε το κόκκινο ύφασμα που περιόριζε την ελευθερία της Τσιγγάνας Ψυχής μας. Οι γόρδιοι δεσμοί λύνονται με σπαθί. Σπαθί το βλέμμα. Λύνεις το σκοινί και το ξαναδένεις εφαπτομενικά στη δική σου σκέψη. Έπειτα η αιώρηση είναι καθαρά προσωπικό θέμα στροφής του διανύσματος της βαρύτητας προς τα πάνω… να γίνει Άνωση!... Το βιβλίο διατίθεται από την ΑΝΕΜΟΣ   www.anemosekdotiki.gr  και μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα στη διεύθυνση:   kakiapavlidoy@gmail.com

Μαθητής -Δάσκαλος

Δεν υπάρχει Μαθητής ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Υπάρχει Δάσκαλος που παράτησε την προσπάθεια

Κάκια Παυλίδου - Παιδικά Αποφθέγματα

Μεγαλώνοντας με .... Απαγορεύσεις

Μην τρέχεις ... θα χτυπήσεις...
Μην καθυστερείς ... θα αργήσουμε...
Μην μιλάς πολύ ... θα παρεξηγηθείς...
Μην ξενυχτάς ... θα καταρρεύσεις...
Μην ανοίγεσαι ... θα πληγωθείς...
Μην δίνεσαι ... θα πονέσεις...
Μην πετάγεσαι ... ενοχλείς!!!
Μην αυθαδιάζεις ... θα τιμωρηθείς...
Μην κλαις ... μου ραγίζεις την καρδιά...

έλαααααα ΜΗΝ κλαίς ...
Μπορείς ακόμη να Ζεις ελεύθερα μέσα στα ... Όνειρα...



Παυλίδου Κάκια - Παιδικά Κείμενα

~Σε είχα Άνθρωπε τόσο ερωτευτεί~

Εμπνευσμένο από τους Υπέροχους μαθητές του τμήματος Γ4


Σε είχα Άνθρωπε τόσο ερωτευτεί
όταν μόνος σου κυνηγούσες Ιδέες,
όταν ψάρευες μ' ευθύνη σου χρυσόψαρα στη γυάλα του Κόσμου,
όταν άπλωνες με συνείδηση το χέρι σου ν'απεγκλωβίσεις το Όνειρο του Παιδιού απ' τις παγίδες της Άρνησης,
όταν προάσπιζες προτάσσοντας το δικό σου στήθος το Αύριο,
όταν αναλάμβανες να κυβερνήσεις την Πατρίδα σου στον απόλυτο βαθμό που σου αναλογεί αυτή η διακυβέρνηση,
όταν στεκόσουν υψιπετής ακόμη και μπροστά στο Λάθος με μία Συγνώμη ουσίας, που απέκλειε την επανάληψη

και

πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω τα πάντα
για Σένα μες στην Τρέλα του Έρωτα
αναμίχθηκες με το πλήθος,
διαμοίρασες κι έχασες τον έλεγχο της Ευθύνης της Πρωτοβουλίας σου,
κρύφτηκε η Φωνή σου στο ποδοβολητό του κοπαδιού,
φόρεσες αΠροσωπία κι έπαψες να Υπάρχεις...


Πάνω που ήμουν έτοιμη να κάνω
τα Πάντα για Σένα μες στην Τρέλα του Έρωτα,
Εσύ Άνθρωπε
με πρόδωσες...

Παυλίδου Κάκια - ΠΕ19