Πρώτο χιονάκι και άρωμα Χριστουγέννων

Ο Καιρός με το μέρος μας κι ας άργησε ημερολογιακά ο χειμώνας . Πρώτο χιονάκι σήμερα και ξεχάσαμε το άγχος των περικοπών στα έσοδα του σχολείου,  το πετρέλαιο που τελειώνει, τα κουφώματα του σχολείου που θέλουν ανακαίνιση εδώ και χρόνια.

Οι μικρές χαρές μάς θυμίζουν τί τελικά θα πει "Χριστούγεννα". Χριστούγεννα θα πει επιστροφή στην παιδικότητα. Καρδιά γεμάτη Φως, Χέρια γεμάτα Δώρα Εαυτού προς ανιδιοτελή προσφορά κι Αγάπη,Αγάπη, Αγάπη.

Δεν διαρκούν 15 μέρες το χρόνο τα Χριστούγεννα και το Ιδανικό που πρεσβεύουν. Αυτό το διάχυτο αίσθημα Αγάπης και Ανθρωπιάς και η ατμόσφαιρα συναισθηματικής πληρότητας, έξω από την παγίδα του ΥπερΚαταναλωτισμού, πρέπει να κυριαρχεί όλο το Χρόνο.

Φόρεσε το Τοπίο την Άγρια ομορφιά του Χειμώνα.
Φορέσαμε κι Εμείς Παιδικά Χαμόγελα.
Σας καλούμε να μοιραστείτε μαζί μας την λεπτομέρεια της Ζωής που δίνει αξία στα Πολύτιμα, εκείνα που συνηθίσαμε να αγνοούμε κι όμως αξίζουν περισσότερο από καθετί...


Κάκια Παυλίδου - ΠΕ19

~Μέλλον~ Μαλιούφα Γλυκερία - Γ2

Το μέλλον είναι σαν ένας άγνωστος Δρόμος

που μπορείς να ανακαλύψεις

μόνο αν επιστευτείς τις επιλογές σου...

Γλυκερία Μαλιούφα - Γ2

Ηθικές Αξίες Μαθητών - στα πλαίσια του μαθήματος Σ.Ε.Π

Το κάθε μάθημα είναι μία αφορμή για Διδαχή Ζωής. Πιαστήκαμε από το αντικείμενο που πραγματεύεται το μάθημα του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, που στρέφει το βλέμμα των μαθητών στο μέλλον, και οι μαθητές κλήθηκαν να προβούν σε μία αυτοαξιολόγηση, ώστε να εντοπίσουν τα Υλικά του Εαυτού τους πάνω στα οποία θα χτίσουν ΖΩΗ.

Μία παράμετρος αυτοαξιολόγησης που θίξαμε, ζητούσε να καταγραφούν οι ηθικές Αξίες πάνω στις οποίες ο μαθητής ορίζει τα ΝΑΙ και τα ΟΧΙ των επιλογών του. Η κοινωνία σήμερα συνηθίζει να καταδικάζει την Ηθική των Νέων. Εκείνοι μας αποστομώνουν.

Σκεφτήκαμε, λοιπόν, πως είναι η Ώρα να μιλήσουν τα νέα παιδιά για τον Εαυτό τους. Ακολουθούν οι ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ πάνω στις οποίες οι μαθητές του τμήματος Γ4 οραματίζονται να θεμελιώσουν τη ΖΩΗ τους.

Το υλικό με τις χειρόγραφες εργασίες το κρατώ με φροντίδα κι επιμέλεια στο συρτάρι μου. Θα το επιστρέψω στους μαθητές σε ....χχχμμμμ.... 15 χρόνια {Είμαστε τολμηροί και θέτουμε μακροχρόνιους στόχους και την ελπίδα να είμαστε όλοι καλά ως τότε...}. Τότε θα λάβουν οι μαθητές ένα "ΓΡΑΜΜΑ" με αποστολέα τον Έφηβο Εαυτό τους,στα 15, και θα τους δοθεί η ευκαιρία να προβούν σε νέα Αξιολόγηση Ζωής και Εαυτού.

Ακολουθούν χωρίς σειρά προτεραιότητας οι Ηθικές Αξίες που αναφέρθηκαν:

Δικαιοσύνη, Ισότητα, Ειρήνη, Ελευθερία, Παιδεία, 

Σεβασμός στον Συνάνθρωπο,

Αλληλεγγύη, Υπεράσπιση Δικαιωμάτων, Οικογένεια, 

Σεβασμός στην παράδοση, Αγάπη, Ειλικρίνεια, Αυτοπειθαρχία, 

Ανεξαρτησία, Εντιμότητα, Μόρφωση, Ασφάλεια, 

Αξιοπρέπεια, Τιμιότητα, Πίστη

Αυτό είναι το στίγμα της Ψυχής των μαθητών του Γ4 της σχολικής χρονιάς 2012-13. 

Μέχρι σήμερα οι βασικότεροι παράγοντες που επηρεάζουν τη συνείδηση του μαθητή είναι η Οικογένειά του και το Σχολείο. Εύχομαι με την ίδια φροντίδα και έγνοια ΥΠΕΡ του Ανθρώπου να τους αντιμετωπίσει στο μέλλον και η Κοινωνία, χωρίς να τολμήσει να διαβρώσει τον πολύτιμο Θησαυρό συνειδήσεων που παραδίδουμε στα χέρια της.

Κάκια Παυλίδου - ΠΕ19

Κατάθεση στεφάνων 19-10-2012

Η σημαιοφόρος του σχολείου μας Βακιρτζή Αφροδίτη με τους παραστάτες Αμοιρίδου Αναστασία, Μανδάλη Χρυσή, Χαβιάρη Σάββα, Κενανίδου Ηλιανή-Αλεξία και Βλάχου Ευδοκία κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, δίπλα στο πολύκεντρο Γιαννιτσών, στην καθιερωμένη  τελετή κατάθεσης στεφάνου,  με την ευκαιρία του εορτασμού της απελευθέρωσης των Γιαννιτσών (20-10-1912) από τον τουρκικό ζυγό.

Εθελοντικός Ελαιοχρωματισμός αιθουσών του σχολείου μας

Έχει καθιερωθεί πλέον ο εθελοντικός ελαιοχρωματισμός του σχολείου μας με την ενεργή συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, των μαθητών και της Διεύθυνσης του σχολείου. Το Σάββατο 13-10-2012 με προσωπική εργασία όλων, μέσα σε πλαίσιο δημιουργικής συνεργασίας, ελαβε χώρα για φέτος ο ελαιοχρωματισμός του σχολείου μας, διατηρώντας το έτσι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

Ευχαριστούμε τους Γονείς και Κηδεμόνες που προσφέρουν χρόνο και υλικά για το Σκοπό αυτό, επισημαίνοντας πως ο εθελοντισμός δεν υφίσταται για να καλύψει αρμοδιότητες των φορέων του δήμου, και κατά προέκταση του κράτους, που οφείλει να στηρίζει έμπρακτα την Δωρεάν Δημόσια Παιδεία.

Ευχαριστούμε ειλικρινά όσους εμπλέκονται με διάθεση Προσφοράς από Καρδιάς στα δρώμενα που αφορούν το Σχολείο μας.

Συμμετοχή στην Ποδηλατοδρομία του Δήμου Πέλλας

 Στις 5/10/2012 μία ομάδα μαθητών του σχολείου μας συμμετείχαν στην ποδηλατοδρομία που διοργάνωσε ο δήμος Πέλλας στα Γιαννιτσά, που πλέον έχει  καταστεί θεσμός για την τοπική κοινωνία μας. Η συμμετοχή των μαθητών-τριών του σχολείου μας, παρουσία του διευθυντή (Κενανίδης Λάζαρος) και 2 συνοδών καθηγητριών μας (Γακίδου Ειρήνη και Χρυσανθίδου Λεμονιά) προσδίδει στην όλη εκδήλωση θετική χροιά και αναβαθμίζει τέτοιες επιτυχημένες δράσεις.

      
 Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της δράσης  θα θέλαμε να καταθέσουμε την διακαή επιθυμία της σχολικής κοινότητας του 2^ου Γυμνάσιου Γιαννιτσών για δημιουργία χώρου στάθμευσης ποδηλάτων. Έχουμε ήδη εντοπίσει την τοποθεσία  που βρίσκεται εντός του αύλειου χώρου. Η πρότασή μας κάνει λόγο για 20 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Το δυναμικό του μαθητικού πληθυσμού μας κινείται γύρω στα 300 παιδιά κάθε σχολική χρονιά. Ευχόμαστε ο Δήμος να προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες άμεσα, ώστε να ολοκληρωθεί με επιτυχία το φιλόδοξο σχέδιο όλων όσων εμπλέκονται στο θέμα.

Θέλουμε να πιστεύουμε πως οι κάτοικοι της πόλης, όπως και οι παιδιά μας, θα υιοθετήσουν μια συμπεριφορά πιο φιλική στο περιβάλλον χρησιμοποιώντας συχνότερα το ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης μέσα στην πόλη. Η δυνατότητα ασφαλούς πρόβλασης των μαθητών στα σχολεία να θεωρείται δεδομένη, μέσα από ανάλογες δράσεις και ενέργειες του Δήμου μας.

Ο Διευθυντής
Κενανίδης Λάζαρος
Θεολόγος ΠΕ01

Καλωσόρισμα από το Διευθυντή

  Από τη μεριά μου θα ήθελα να καλωσορίσω τους μαθητές-τριες μας στο 2ο Γυμνάσιο και ειδικά τα παιδιά της Α' τάξης.
  Εύχομαι καλή σχολική χρονιά με υγεία, δύναμη και υπομονή. Εμείς οι καθηγητές-τριες θα προσπαθήοσυμε να προσφέρουμε ό,τι είναι δυνατόν για το καλό του σχολείου και των παιδιών.
  Σε μία δύσκολη ελληνική και παγκόσμια συγκυρία θα χρειαστεί να εντρυφήσουμε και να πάρουμε δύναμη από αξίες και ιδανικά, όπως είναι η ορθόδοξη πίστη μας, η φιλοπατρία, η αλληλεγγύη, η συναδερφικότητα, το φιλότιμο και η ανθρωπιά.

Με εκτίμηση
ο Διευθυντής του σχολείου μας
Κενανίδης Λάζαρος - ΠΕ01

Κάκια Παυλίδου – Θηλυκές οι Θηλιές του Κόσμου

ΒιβλιοΠαρουσίαση Κάκια Παυλίδου – Θηλυκές οι Θηλιές του Κόσμου {Τσιγγάνικα Ξόρκια σε αλληγορία Ποιημάτων} Κυκλοφόρησε από την ΑΝΕΜΟΣ εκδοτική η δεύτερη ποιητική συλλογή της Κάκιας Παυλίδου (καθηγήτρια στο 2ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών). Θηλιές που από ψίθυροι ανάγνωσης μετουσιώνονται σε παλίρροιες νοημάτων στο πεδίο της Μετάφρασης. Η κλωστή των παραμυθιών μπλέχτηκε με τη φλέβα του ανέμου. Κόκκινες θηλιές αδράχνουν τη Μούσα και την Ιδέα, για ένα θεατρικό πέρασμα από τη συνοικία των ποιημάτων. Στο πεδίο των αναγνώσεων η βαρύτητα στρέφει με εναλλαγές το διάνυσμά της προς το κέντρο της καρδιάς του αναγνώστη και του ονείρου. Εκεί όπου οι αλληγορίες –αυτόνομες υπάρξεις– χορεύουν παράλληλες ζωές μας. Σ' αυτές τις θηλιές πιαστήκαμε επιτυχώς. Σ' αυτές που ανεμίζουν σαν ουρές χαρταετών πάνω από τις αρχαίες ιστορίες των παραμυθικών μας αναμνήσεων. Σ' αυτές που σκαλώνουν στο καρφί του αρραβώνα, όπου σκίστηκε το κόκκινο ύφασμα που περιόριζε την ελευθερία της Τσιγγάνας Ψυχής μας. Οι γόρδιοι δεσμοί λύνονται με σπαθί. Σπαθί το βλέμμα. Λύνεις το σκοινί και το ξαναδένεις εφαπτομενικά στη δική σου σκέψη. Έπειτα η αιώρηση είναι καθαρά προσωπικό θέμα στροφής του διανύσματος της βαρύτητας προς τα πάνω… να γίνει Άνωση!... Το βιβλίο διατίθεται από την ΑΝΕΜΟΣ   www.anemosekdotiki.gr  και μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα στη διεύθυνση:   kakiapavlidoy@gmail.com

Μαθητής -Δάσκαλος

Δεν υπάρχει Μαθητής ανεπίδεκτος μαθήσεως.

Υπάρχει Δάσκαλος που παράτησε την προσπάθεια

Κάκια Παυλίδου - Παιδικά Αποφθέγματα

Συνέντευξη του Εαυτού μου - Χρυσούλα Βουζίνα

Σήμερα το πρωί, σηκώθηκα από το κρεβάτι, ξεκινώντας μια καινούργια μέρα. Πριν φύγω, κοιτάχτηκα στο καθρέφτη, μα αναρωτήθηκα μυστηριωδώς: « Ποια είμαι, τελικά…; » Τότε άρχισε ένας μονόλογος χωρίς φωνή, μόνο με σκέψη, μόνο με άφωνες ερωτήσεις που ο μόνος που μπορούσε να ακούσει, να σκεφτεί και να απαντήσει ήμουν εγώ κα μόνο εγώ…!!!

• Τι μου αρέσει να κάνω;

Να είμαι με τους φίλους μου και να περνώ καλά μαζί τους. Να διαβάζω βιβλία αγάπης, περιπέτειας και μυστήριου. Να βλέπω ενδιαφέροντες ταινίες. Να παίζω στον υπολογιστή. Να χορεύω με παθός. Να τραγουδώ με όλη μου τη ψυχή. Να αθλούμαι. Να βοηθώ τους άλλους όταν με χρειάζονται και να τους κάνω να αισθάνονται όμορφα. Να γελώ και να χαίρομαι τη ζωή μου μαζί με τους άλλους.

• Τι φίλους θέλω να έχω;

Θέλω να έχω φίλους που να με σέβονται και να μη με κοροϊδεύουν είτε μπροστά μου, είτε πίσω από την πλάτη μου. Να μπορώ να τους εμπιστευτώ και να είναι πάντα εκεί όταν τους χρειάζομαι. Να έχω φίλους αληθινούς, πραγματικούς, που να με αγαπούν και να νοιάζονται για εμένα όσο τους νοιάζομαι και τους αγαπώ και εγώ…!!!

• Τι κάνω, τώρα, και κάθε μέρα;

Ζω για τη στιγμή. Προσπαθώ να απορρίψω όσα άσχημα μου συμβαίνουν και να εστιάζω στα καλά. Κτίζω το μέλλον μου, αποκτώντας γνώσεις. Κάνω φιλίες για να γνωρίσω καινούριους και διαφορετικούς χαρακτήρες, ώστε να κατακτήσω τον κόσμο. Κάνω πράγματα που να με ευχαριστούν, τώρα, και δεν ασχολούμαι όλη την ώρα μόνο για το μέλλον… Ζω περισσότερο για τη στιγμή και μόνο τη στιγμή!!!!

• Νοιάζομαι, τελικά, για τους άλλους ή όχι;

Πιστεύω, πως νοιάζομαι. Όταν βλέπω κάποιον στενοχωρημένο, προσπαθώ να τον κάνω να αισθανθεί καλύτερα, όπως μπορώ… Κι αυτό, επειδή θέλω ο κόσμος να είναι ευτυχισμένος και γεμάτος χαρά…!!!!

• Ζω, τελικά, η απλά περνά ο χρόνος χωρίς ουσία;

Ζω, ναι ζω! Ζω γιατί έχω φιλίες και περνώ όμορφα μαζί τους.

Χορεύω και τραγουδώ, γιατί μου αρέσει. Η οικογένεια μου είναι καλά, ευτυχισμένη, υγιείς, και ελπίζω να είναι και άλλες οικογένειες έτσι. Κάθε μέρα, είναι μια καινούργια μέρα και την ξεκινώ με ελπίδα και χαμόγελο, και ελπίζω και άλλοι άνθρωποι να την ξεκινάν έτσι. . Αν και μου συμβαίνουν κάποια κακά, αφού έχω όλα αυτά, είμαι υγιείς, είμαι ευτυχισμένη, έχω ταλέντο σε αυτά που λατρεύω, οι φίλοι και η οικογένεια μου είναι καλά και τόσα άλλα ωραία πράγματα μου υπάρχουν και συμβαίνουν στη ζωή, κι έτσι μπορώ να απορρίπτω τα άσχημα, τότε ναι… ναι ζω και μάλιστα καλά…, όμως αυτή την καλή ζωή προσπαθώ να τη μεταδίδω και στους άλλους. Διότι, έτσι μπορεί κάποια μέρα όλος ο κόσμος να είναι γεμάτος χαμογέλα!!!!

Ενώ μονολογούσα, προς το δρόμο για το σπίτι της φίλης μου, ήμουν τόσο σκεπτική που δεν πρόσεξα μια κολόνα, ακριβώς, μπροστά μου. Ξαφνικά, έπεσα πάνω της και ακούστηκε ένας βροντερός γδούπος… Πόνεσα, λίγο, αλλά το προσπέρασα, αφού δεν ήταν αυτό που με ένοιαζε, κι έτσι δεν ασχολήθηκα… Με ένοιαζε να πάω στη φίλη μου και να μιλήσουμε για όμορφα πράγματα , που θα μας κάνουν και τις δυο να γελάμε και να χαιρόμαστε, γιατί αυτό και πολλά άλλα, που μας ανεβάζουν ψυχολογικά, πιο πολύτιμα πράγματα, έχουν αξία…!

 -----

από τη μαθήτρια Χρυσούλα Βουζίνα - Α1

το Δέντρο της Ζωής - Γλυκερία Μαλιούφα

Η ζωή είναι σαν ένα δέντρο. 

Στα καλά ανθίζει, 

στα δύσκολα χάνει τα φύλλα της.

Γλυκερία Μαλιούφα - τμήμα Β2

ΠΡΩΤΙΑ του Μάριου Χατζηδήμου στο 41ο Διαγωνισμό Έκθεσης των ΕΛΤΑ

  Ο μαθητής της Β΄ τάξης του σχολείου μας, Μάριος Χατζηδήμου, συμμετείχε στον 41^ο διαγωνισμό επιστολικών εκθέσεων της Π.Τ.Ε (Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης) 2012. Η έκθεσή του κρίθηκε ως η καλύτερη από τις ελληνικές συμμετοχές και θα διαβιβαστεί στο διεθνές γραφείο της Π.Τ.Ε μέσω των ΕΛ.ΤΑ, όπου θα γίνει η τελική κρίση των εκθέσεων των μαθητών από όλες τις χώρες.

  Το θέμα του διαγωνισμού για το 2012 είναι: «Γράψτε μια επιστολή σε έναν αθλητή/τρια ή μία μορφή του αθλητισμού που θαυμάζετε, για να εξηγήσετε τι σημαίνουν για σας οι Ολυμπιακοί Αγώνες».

  Σημειώνεται ότι το φετινό θέμα συμπίπτει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, που θα διεξαχθούν στο Λονδίνο από τις 27 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου 2012. Παράλληλα, υπηρετεί την προσπάθεια του Ολυμπιακού Κινήματος για τη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου μέσω του αθλητισμού, προωθώντας τις πανανθρώπινες αξίες της αριστείας, της φιλίας και του σεβασμού, τις οποίες οφείλουμε όλοι να τηρούμε και περισσότερο οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι προσκαλούνται να εκφράσουν τις σκέψεις τους για το τι σημαίνουν για αυτούς οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

  Επιπλέον, μέσω της συμμετοχής σε αυτόν το διεθνή διαγωνισμό, η νέα γενιά συνειδητοποιεί το σημαντικό ρόλο των ταχυδρομικών υπηρεσιών στις σύγχρονες κοινωνίες, μαθαίνει να εκτιμά την τέχνη της γραφής και να αναπτύσσει την ικανότητα να συντάσσει επιστολικές εκθέσεις.

  Στο διαγωνισμό μπορούσαν να συμμετάσχουν οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όλης της χώρας ηλικίας μέχρι 15 ετών.

  Οι τρεις πρώτοι νικητές του διαγωνισμού σε παγκόσμιο επίπεδο θα βραβευθούν, όπως ακριβώς και οι Ολυμπιονίκες, με χρυσό μετάλλιο ο πρώτος, με αργυρό ο δεύτερος και με χάλκινο ο τρίτος.

  Ο διευθυντής και οι σύλλογοι γονέων και καθηγητών του 2^ου Γυμνασίου Γιαννιτσών εκφράζουν  τα συγχαρητήριά τους για την επιτυχία του μαθητή και του εύχονται καλή επιτυχία στην τελική φάση του διαγωνισμού και κάθε πρόοδο.

  Ακολουθεί η έκθεση με την οποία ο μαθητής κατέκτησε την πανελλήνια πρωτιά:

Κύριο Ρότζερ Φεντερερ,                                                                                 Γιαννιτσά, 25/01/12

Tennis sport club of Bussel,

Switzerland.

Αγαπητέ Ρότζερ Φέντερερ,

Είμαι ο Μάριος, ένας από τους χιλιάδες, φαντάζομαι θαυμαστές σου. Ένας μικρός, ασήμαντος Μάριος, μπροστά σ’ έναν γίγαντα του αθλητισμού. Κι ο λόγος που σου γράφω; Για να σ’ ευχαριστήσω... να σ’ ευχαριστήσω, που ξύπνησες μέσα μου την αγάπη για τον αθλητισμό και το τένις!

            Χρόνια παρακολουθώ τους αγώνες και τις προσπάθειές σου στα γήπεδα, χειροκροτώ τις νίκες σου και θαυμάζω την επιμονή σου στις δύσκολες στιγμές. Το ανέβασμα σου όμως στο βάθρο του νικητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ήταν το «σερβίς», για την δική μου είσοδο στο άθλημα.

            Άρπαξα την παρατημένη ρακέτα του  αδελφού μου και αποφασιστικά μπήκα στο γήπεδο, έτοιμος να νικήσω. Τότε συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικό είναι, να βλέπεις την ρακέτα στα χέρια του Φέντερερ από το να προσπαθείς να την κουμαντάρεις στα δικά σου χέρια. Παιδεύτηκα, ίδρωσα, άκουσα δικαιολογημένα τις φωνές του προπονητή μου, όμως δεν τα παράτησα. Η μορφή σου στο βάθρο του Ολυμπιονίκη, με κρατούσε εκεί και συνέχιζα...

            Συνέχιζα και ονειρευόμουνα... Κάποια μέρα, κτυπώντας το μπαλάκι, εκσφενδονίστηκε μαζί και η φαντασία μου, μακριά, πολύ μακριά στον χρόνο και στον τόπο. Βρέθηκα, λέει, εκεί, στην Αρχαία Ολυμπία, στην μεγάλη γιορτή του αθλητισμού, στους πρώτους επίσημους Ολυμπιακούς Αγώνες. 776 π.Χ.- οι κήρυκες γυρνούν όλη την Ελλάδα και αναγγέλλουν το γεγονός. Οι πόλεμοι σταματούν, γιατί ο αθλητισμός ενώνει και συμφιλιώνει τους ανθρώπους, έτσι τουλάχιστον ήταν τότε!   Νέοι από κάθε άκρη της χώρας, καταφθάνουν εκεί με λεβέντικη ψυχή και σώμα, για ν’ αγωνισθούν τον «καλόν αγώνα», το «Ευ αγωνίζεσθαι». Τι υπέροχες λέξεις, τι φανταστική ατμόσφαιρα!

            Ήσουν κι εσύ, λέει, εκεί. Οι ιστορικές μου γνώσεις σε απορρίπτουν, όμως η φαντασία μου σε θέλει εκεί. Ν’ αγωνίζεσαι και να στεφανώνεσαι με την αγριελιά. Να ποτίζεις με τον ιδρώτα σου, το χώμα της αρχαίας Ολυμπίας και να δοξάζεσαι μαζί με τον Διαγόρα της Ρόδου, τον Πολυδάμα, τον Θεαγένη…

            Ναι, είμαι περήφανος, που η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα, έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου αθλητισμού. Το αθλητικό πνεύμα, σαρκώθηκε και μορφοποιήθηκε στους αγώνες της αρχαιότητας. Η Ολυμπιακή φλόγα, λαμπρυνόμενη με τις άξιες του Ελληνικού πολιτισμού, φώτισε την οικουμένη. Η αγωνιστικότητα, η ευγενής άμιλλα, ο αυτοέλεγχος, η συνεργασία, μέσ’ από τον αθλητισμό, εμπλούτισαν και όλη την στάση του ανθρώπου απέναντι στην ζωή...

  ...Στεκόσουν εκεί, στεφανωμένος, ακτινοβολώντας την χαρά της νίκης, όταν σε πλησίασα ντροπαλά, σου έπιασα το χέρι, σε κοίταξα στα μάτια και σε ρώτησα:

- Πως νοιώθεις, Ρότζερ; Τι σημαίνουν για σένα όλα αυτά;

- Άκου μικρέ μου, μου απάντησες με μια φωνή κρυστάλλινη, που ακόμα αντηχεί στ’ αυτιά μου. «Αγωνίζομαι» σημαίνει «νικώ», να το θυμάσαι αυτό. Η συμμετοχή, ο αγώνας, είναι ήδη μια μεγάλη νίκη, ανεξάρτητα απ’ το τρόπαιο. Νίκη ενάντια στους φόβους, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες του εαυτού σου, ενάντια στον εγωισμό και την φιλαυτία σου. Νίκη υπέρβασης του εαυτού σου. Και κάτι ακόμα: «Νικώ» σημαίνει «Αγαπώ». Αγαπώ τον συναγωνιστή μου, που μου έδωσε την ευκαιρία ν’ αγωνιστώ, τον προπονητή μου, που μου έμαθε τον τρόπω ν’ αγωνίζομαι και να νικώ, τον κόσμο που με στηρίζει στην προσπάθεια και στον δρόμο προς τη νίκη, τον Θεό, που μου χαρίζει την δυνατότητα ν’ αγωνίζομαι και να νικώ!

- Άουτ! Μάριε, συγκεντρώσου επιτέλους στο παιχνίδι! Ήταν η φωνή του προπονητή μου, που με έβγαλε ξαφνικά από την ονειροπόλησή μου. Όμως όχι, εκείνη την ημέρα, δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρωθώ σε κανένα παιχνίδι. Ήθελα να διηγηθώ, όλα αυτά που έζησα, στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες. Όλοι μαζί, ο προπονητής και οι συμπαίκτες μου, γίναμε μια συντροφιά κι αναβαπτισθήκαμε στο πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Μιλήσαμε για το περίφημο «Ευ αγωνίζεσθαι», αυτό που οι σύγχρονοι άνθρωποι, μπορούν τέλεια να ερμηνεύσουν ετυμολογικά, όσον όμως αφορά την πράξη, δυσκολεύονται από λίγο έως τραγικά! Στοχεύοντας αποκλειστικά στον πρωταθλητισμό, λούζονται στα βρώμικα κι επικίνδυνα νερά των αναβολικών, θυσιάζοντας στον βωμό της εφήμερης δόξας, την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος. Η εξόντωση του αθλητή και η δυσφήμιση των αγώνων, είναι το μόνο αντίτιμο που εισπράττει κανείς από τέτοιες ενέργειες.

            Ε, λοιπόν για μένα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν σημαίνουν, ούτε αναβολικά, ούτε πρωταθλητισμό, ούτε οικονομικά συμφέροντα,  οικονομική κρίση,  αντιζηλίες και μίση. Σημαίνουν χαρά για την συμμετοχή, «ευ αγωνίζεσθαι», φιλία, ειρήνη και σ’ αυτό το πνεύμα εύχομαι να σταθούν οι φετινοί Ολυμπιακοί Αγώνες.

            Σταματώ εδώ την φλυαρία μου, που ίσως σε κούρασε και σου εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου, σε όλη σου την ζωή, ν’ αγωνίζεσαι, να νικάς και ν’ αγαπάς, όπως ακριβώς εσύ μου δίδαξες. Σ’ ευχαριστώ για άλλη μια φορά και σε περιμένω, εκεί που πρωτοσυναντηθήκαμε... Στην αρχαία Ολυμπία, στην Ελλάδα, στην πατρίδα του πολιτισμού και του αθλητισμού. Στην πανέμορφη και πολυαγαπημένη μου πατρίδα, που όσες δυσκολίες και τρικυμίες κι αν περνά τώρα, « δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά», γιατ’ «έχει στο κατάρτι της βιγλάτορα, παντοτινό, τον Ήλιο, τον Ηλιάτορα»!

                                                          Με αγάπη και θαυμασμό,

                                                           Μάριος Α. Χατζηδήμου

Μεγαλώνοντας με .... Απαγορεύσεις

Μην τρέχεις ... θα χτυπήσεις...
Μην καθυστερείς ... θα αργήσουμε...
Μην μιλάς πολύ ... θα παρεξηγηθείς...
Μην ξενυχτάς ... θα καταρρεύσεις...
Μην ανοίγεσαι ... θα πληγωθείς...
Μην δίνεσαι ... θα πονέσεις...
Μην πετάγεσαι ... ενοχλείς!!!
Μην αυθαδιάζεις ... θα τιμωρηθείς...
Μην κλαις ... μου ραγίζεις την καρδιά...

έλαααααα ΜΗΝ κλαίς ...
Μπορείς ακόμη να Ζεις ελεύθερα μέσα στα ... Όνειρα...



Παυλίδου Κάκια - Παιδικά Κείμενα

.... ζω-ΓΡΑΦΗ-ζοντας πάνω στα Θρανία ....

Εγώ πιστεύω πως οι μαθητές ζωγραφίζουν στα θρανία τους τα αισθήματα τους και τις σκέψεις τους. Το θρανίο, εκτός από την πρακτική καθημερινή χρήση του, αποτελεί για τα παιδιά τον πρόχειρο χώρο έκφρασης των εμπνεύσεών τους. Κάθε μαθητής έχει ζωγραφίσει ή έχει γράψει έστω και μια φορά ,στα σχολικά του χρόνια, πάνω στο θρανίο του είτε τις σκέψεις του είτε τα συναισθήματα του.

Επίσης δεν είναι λίγοι οι καθηγητές οι όποιοι τιμωρούν τα παιδιά επειδή ζωγράφισαν κάτι πάνω στο θρανίο τους. Και υπάρχουν και άλλοι καθηγητές οι όποιοι απειλούν τους μαθητές με αποβολές κτλ. Πολλοί θα βιαστούν να πουν, καταστρέφουν την περιουσία του σχολείου, και άλλα ηχηρά παρόμοια...Δε λέμε να επιτρέψουμε καταστροφή, αλλά μπορούμε να αφήσουμε ελεύθερη τη δημιουργία, με βασική προϋπόθεση στο τέλος της χρονιάς να δουλέψει χλωρίνη και βιτέξ από τους ίδιους τους...δημιουργούς, ώστε να παραδοθούν τα θρανία καθαρά και να παραμείνει το πεδίο καθαρό για τους επίδοξους συνεχιστές της γραφής στα θρανία. Έτσι τα παιδιά ασκούνται και στην ανάληψη ευθύνης .

Προσωπικά εγώ δεν θεωρώ ότι το να ζωγραφίζεις τις σκέψεις σου στο θρανίο είναι κάτι κακό, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ένας μαθητής εκφράζεται μέσω αυτού  του τρόπου και μερικές φορές όταν είναι στενοχωρημένος ο μαθητής ζωγραφίζοντας  τα συναισθήματα του , τις περισσότερες φορές  αλλάζει η διάθεση του.

Η μαθήτρια του Γ3  Μαρία Πέλκα