Εγώ πιστεύω πως οι μαθητές ζωγραφίζουν στα θρανία τους τα αισθήματα τους και τις σκέψεις τους. Το θρανίο, εκτός από την πρακτική καθημερινή χρήση του, αποτελεί για τα παιδιά τον πρόχειρο χώρο έκφρασης των εμπνεύσεών τους. Κάθε μαθητής έχει ζωγραφίσει ή έχει γράψει έστω και μια φορά ,στα σχολικά του χρόνια, πάνω στο θρανίο του είτε τις σκέψεις του είτε τα συναισθήματα του.
Επίσης δεν είναι λίγοι οι καθηγητές οι όποιοι τιμωρούν τα παιδιά επειδή ζωγράφισαν κάτι πάνω στο θρανίο τους. Και υπάρχουν και άλλοι καθηγητές οι όποιοι απειλούν τους μαθητές με αποβολές κτλ. Πολλοί θα βιαστούν να πουν, καταστρέφουν την περιουσία του σχολείου, και άλλα ηχηρά παρόμοια...Δε λέμε να επιτρέψουμε καταστροφή, αλλά μπορούμε να αφήσουμε ελεύθερη τη δημιουργία, με βασική προϋπόθεση στο τέλος της χρονιάς να δουλέψει χλωρίνη και βιτέξ από τους ίδιους τους...δημιουργούς, ώστε να παραδοθούν τα θρανία καθαρά και να παραμείνει το πεδίο καθαρό για τους επίδοξους συνεχιστές της γραφής στα θρανία. Έτσι τα παιδιά ασκούνται και στην ανάληψη ευθύνης .
Προσωπικά εγώ δεν θεωρώ ότι το να ζωγραφίζεις τις σκέψεις σου στο θρανίο είναι κάτι κακό, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ένας μαθητής εκφράζεται μέσω αυτού του τρόπου και μερικές φορές όταν είναι στενοχωρημένος ο μαθητής ζωγραφίζοντας τα συναισθήματα του , τις περισσότερες φορές αλλάζει η διάθεση του.
Η μαθήτρια του Γ3 Μαρία Πέλκα
