Είμαστε η ομάδα κηπουρών του 2ου
Γυμνασίου Γιαννιτσών και αποφασίσαμε να
μπούμε κι εμείς στην παρέα σας. Εμείς λοιπόν είμαστε «νέοι στο άθλημα», που
σημαίνει ότι δεν είχαμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με την κηπουρική και βέβαια
το σχολείο μας δεν διέθετε κήπο. Αντιθέτως, διέθετε μια τεράστια αυλή γεμάτη
μπάζα και τεράστιες πέτρες, τόσο βαθιά χωμένες στο έδαφος που ούτε η
αρχαιολογική υπηρεσία δε θα μπορούσε να τις ανασκάψει.
Η διάθεσή μας απέναντι στην ιδέα της
δημιουργίας ενός λαχανόκηπου πέρασε από πολλά σκαμπανεβάσματα. Στην αρχή
ενθουσιαστήκαμε, κι αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για τον κήπο μας: ποιος θα φέρει
τι , τι θα φυτέψουμε, τι θα φάμε την άνοιξη. Γρήγορα όμως διαπιστώσαμε ότι τα
πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα και απογοητευτήκαμε.
Στη θεωρία τα πηγαίναμε καλά. Στην αρχή
κάναμε ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με την κατανάλωση των λαχανικών στην
καθημερινή μας διατροφή, ενημερωθήκαμε για τις ευεργετικές ιδιότητές τους και
μοιραστήκαμε μεταξύ μας σε ομάδες με
συγκεκριμένες αρμοδιότητες.
Στην πρ5άξη όμως τα πράγματα ήταν δύσκολα.Το
μεγαλύτερο εμπόδιο στη δική μας περίπτωση ήταν η προετοιμασία του εδάφους.
Σκάβαμε, καθαρίζαμε το έδαφος από τις πέτρες, αλλά όσο σκάβαμε, τόσο οι πέτρες
λες και φύτρωναν περισσότερες και πιο άγριες. Μέχρι που κάποιος καλός άνθρωπος ,
ο πατέρας του μαθητή μας Μελετιάδη Μελέτη, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά, θέλησε
να μας βοηθήσει και ανέλαβε το όργωμα. Από κει και πέρα ήταν πιο εύκολα τα
πράγματα.
Στη συνέχεια, ρίξαμε από πάνω φυλλόχωμα και
τύρφη, ώστε να εμπλουτιστεί το έδαφος και να γίνει αφράτο. Κι όταν πια το
έδαφος ήταν έτοιμο, καλέσαμε στο σχολείο μας μια γεωπόνο της περιοχής μας, την
κ. Κόντου Κατερίνα , για να μας διαφωτίσει «τι μέλλει γενέσθαι».
Η ανταπόκριση της κ. Κατ. Κόντου ήταν άμεση και διαφωτιστική. Μας
βοήθησε να περιφράξουμε το χώρο και μας
έδωσε κατευθύνσεις σχετικά με το «τι» και
«πώς» έπρεπε να φυτεύσουμε. Επιπλέον μίλησε στους μαθητές για την αξία
της υγιεινής διατροφής, τη διαφορά των βιολογικών από τα συμβατικά προϊόντα,
καθώς και για τη νέα νομοθεσία της
ευρωπαϊκής ένωσης για τους σπόρους και τις συνέπειες της στην ελληνική
οικονομία.
Τις επόμενες ημέρες παραγγείλαμε τα φυτά
και τους σπόρους μας και περιμέναμε. Όταν ήρθε η ώρα να φυτέψουμε , ήταν το
καλύτερό μας. Σε λίγες ώρες ο κήπος γέμισε από αρωματικά φυτά: λεβάντα, δυόσμο,
θυμάρι, δεντρολίβανο, αλλά και μαιντανό,
σέλινο, φράουλες, παντζάρια. Στο τέλος, έτσι μια που είχαμε πάρει φόρα,
φυτέψαμε και μερικά δεντράκια γύρω από το σχολείο μας.
Ευτυχώς ο καιρός ήταν σύμμαχός μας. Όλα κι όλα! Από τότε που φυτέψαμε
έβρεχε συνεχώς και τα φυτά μας είχαν φυσικό πότισμα . Περιττό να σας
περιγράψουμε τη χαρά μας , όταν άρχισαν να φυτρώνουν οι πρώτοι σπόροι!
Διεκδικούσαμε μεταξύ μας την πατρότητα των φυτών: «Εγώ το φύτεψα αυτό!» και
κάναμε πλάκα για το ποιος θα τα πρωτοφάει.
Μ’αυτά και μ’αυτά το
σχολείο μας απέκτησε κήπο! Κι εμείς , οι πρώτοι κηπουροί του 2ου
Γυμνασίου Γιαννιτσών είμαστε πολύ υπερήφανοι για την προσπάθειά μας και
φιλοδοξούμε να συνεχίσουμε και του χρόνου και , γιατί όχι, να επεκτείνουμε τις
δραστηριότητες μας.