Αποχαιρετισμός... από Κάκια Παυλίδου - ΠΕ19

Ακόμη κι όταν ο Αποχωρισμός συνοδεύεται από μία Νέα Αρχή, δεν παύει να φέρει το γκρίζο χρώμα της  συναισθηματικής θλίψης, που πηγάζει από το δέσιμο με όλα όσα αφήνεις πίσω. Ο Αποχωρισμός αποκόπτει. Κάθε ψαλιδιά, ακόμη και του ομφάλιου λώρου, φυσικά πονάει, όσο απαραίτητη κι αν είναι για να αλλάξει η κατεύθυνση της Ζωής προς νέες εμπειρίες.

Σαν χθες το θυμάμαι. Η σχολική χρονιά 2004-05 ήταν κοντά στη λήξη της και πριν συμπληρώσω την αίτηση μετάθεσης από την Πτολεμαΐδα στα Γιαννιτσά ενημερώθηκα για τα οργανικά κενά που υπάρχουν. Τηλεφώνησα μόνο στο ένα από αυτά  τα σχολεία. Το τηλέφωνο το σήκωσε ο τότε Διευθυντής κ. Μωυσιάδης Παντελής. Ρώτησα κάποια στοιχεία για το σχολείο και ενημέρωσα τον κ. Διευθυντή πως δήλωσα το 2^ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών ως πρώτη μου επιλογή στην αίτηση μετάθεσης. Η απάντηση σχεδόν αινιγματική: «Ας προσέχατε!»… Πρόσεχα, και μάλιστα πολύ! Το 2^ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών φιλοξενούσε παιδιά από την πόλη των Γιαννιτσών και από τα γύρω χωριά. Αυτό το γεγονός από μόνο του ήταν μία πρόκληση. Ο δάσκαλος καλείται να ανταποκριθεί στο ρόλο του μέσα σε μία ανομοιογενή τάξη, προσαρμόζοντας το μάθημα σε απαιτήσεις πολλών ταχυτήτων και παλεύοντας να ενεργοποιήσει και εκείνα τα αγρίμια που έχουν μάθει να αλωνίζουν τις αλάνες του χωριού.

Σήμερα, 9 χρόνια μετά, αλλάζοντας οργανική θέση λόγω υπεραριθμίας, έχω την ανάγκη να Αποχαιρετίσω τα υπέροχα παιδιά με τα οποία συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια και που μάλλον πιο πολλά μου δίδαξαν, παρά τους δίδαξα εγώ. Αυτά τα παιδιά που με ενέπνευσαν να τολμήσω το εγχείρημα της σχολικής εφημερίδας, που πλέον έγινε θεσμός για το σχολείο μας, εφόσον τυπώνεται από το 2007. Στη μνήμη μου καταγράφηκαν όλες οι συνεργασίες μου με τους μικρούς δημοσιογράφους, από τους οποίους ξεχώρισαν η Σοφία Μπούτου, ο Κυριάκος Σαρόγλου, καθώς και ο Καραγκούνης Κυριάκος με τα πρώτα φωτογραφικά ρεπορτάζ, που αποτέλεσαν αφορμή για να λάβει μέρος σε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας όπου οι φωτογραφίες του διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν. Εύχομαι να συνεχιστεί ο θεσμός της σχολικής εφημερίδας με την ενεργή συμμετοχή και το μεράκι των μαθητών.

Ένα Μεγάλο Ευχαριστώ σ’ αυτούς τους Συνταξιδιώτες που τόσα χρόνια διατήρησαν ζωντανή την εμμονή μου προς τη δημιουργική δράση,  στους Συναδέλφους για τις όμορφες και εποικοδομητικές συνεργασίες και τέλος στην κάθε Διεύθυνση του 2^ου Γυμνασίου που στήριζε και ενθάρρυνε κάθε ιδέα, ώστε να γίνει πράξη προς όφελος των μαθητών και της ίδιας της σχολικής κοινότητας.

Με πολλή αγάπη

Κάκια Παυλίδου – ΠΕ19