"Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου" Ποίημα της Κικής Ηλιάδη-Χαρμάνα

Ακούω να μου λένε: "Ήταν δύσκολα
Δεν είχαμε να φάμε, να ντυθούμε
Βιβλία γρι δεν είχαμε στο σπίτι  μας
Δεν άφηναν καθόλου να μιλούμε

Ακούω πως προηγουμένως ήταν μπέρδεμα
καθόντουσαν μισή χρονιά και φεύγαν
Ο βασιλιάς τους έκανε ό,τι ήθελε
Μονάχα επειδή φορούσε στέμμα

Μου λέμε δίναν χρήματα σε άσχετους
και βάζαν στις δουλειές τους συγγενείς τους
Τους ένοιαζε μονάχα για την πάρτη τους
Να κυβερνά δεν ήξερε κανείς τους


Τους λέω κι εγώ: Μιλώ και δεν ακούγομαι!
και σκέφτομαι όλο πιο πολύ να φύγω
Αφού εδώ συνέχεια θα γίνομαι
βορά τους έστω κι αν δεν τους ανήκω

Τους λέω πως με το χρόνο τους βαρέθηκα
και πως στ'α λήθεια ήταν όλοι ίδιοι
Έτρωγαν τα λεφτά κι εγώ θα πλήρωνα
Κι αυτοί απ' τη θέση τότε θα 'χαν φύγει

Ρωτάω: Τη διαφορά τους πού τη βρίσκετε;
Τι, επειδή αυτοί ενι' εκλεγμένοι;
Μα με την εκλογή τους, πάει, ξέχασαν
τι είν' οι πολίτες οι ισοπεδωμένοι

Όλοι για μια καρέκλα μάχονταν
κι έφευγαν όταν έβλεπαν το κύμα
Καμένη γη μας λέγαν πως παρέλαβαν
κι εμείς, ξανά το τρώγαμε το ποίημα

Κική Ηλιάδη - Χαρμάνα